[Κλικάρετε ΕΔΩ για να δείτε τα περιεχόμενα του δίσκου και να ακούσετε ορισμένα μέτρα από κάθε τραγούδι. Τα κείμενα της Δόμνας Σαμίου και του Γιώργου Ε. Παπαδάκη που παρουσιάζονται στην ανάρτηση είναι από το CD με τίτλο “της φύσης και του έρωτα”]
Σημείωμα της Δόμνας Σαμίου που έκανε τη συλλογή και την επιμέλεια του δίσκου
Ο λαός μας έχει κάνει τα πάντα τραγούδι. Κάθε σημαντική εκδήλωση αλλά και κάθε μικρή, καθημερινή δραστηριότητα: από τη γέννηση ως το θάνατο, από το νανούρισμα ως το μοιρολόι. Ανάμεσα σ’ αυτά τα τραγούδια, όπως είναι φυσικό, πολλά είναι αφιερωμένα στην αγάπη και σχεδόν πάντα συνδέονται με τη φύση και τις ομορφιές της.
Στα παλιότερα χρόνια η φύση αποτελούσε αντικείμενο λατρείας και δέους για τον άνθρωπο κι όχι στόχο καταστρεπτικής μανίας, του έδειχνε τα πρότυπα της απόλυτης ομορφιάς, τάξης και αρμονίας. Στις μέρες μας όλο και πιο συχνά ακούμε για πλημμύρες, για μεγάλες πυρκαγιές δασών, για οικολογικές καταστροφές.
Αιτία; Η απληστία του σημερινού ανθρώπου, το χάσιμο της επαφής με το πολύτιμο, πανέμορφο φυσικό περιβάλλον.
Με αυτό το δίσκο ακτίνας, λοιπόν, θέλω να υπενθυμίσω και να υπογραμμίσω ότι για τους ανθρώπους πριν από εμάς έφτιαξαν τα τραγούδια που παρουσιάζουμε εδώ οι συνεργάτες μου και εγώ, η φύση συγκέντρωνε όλες τις ομορφιές του κόσμου που μας περιβάλει: από “το φεγγάρι που μας φωτάει ως το πρωί” ως το “μαργαριτοροσπαρμένο περιβόλι”, από το “ψιλόλιγνο κυπαρίσσι” ως τα πολύχρωμα άνθη του αγρού. Ακόμα και για να αναφερθεί στα πιο αγαπημένα του πρόσωπα, ο λαός δανειζότανε στοιχεία από το φυσικό κόσμο: “πέρδικά μου πλουμιστή” – “σγουρέ βασιλικέ μου” – “βιολέτα μ΄ ανθισμένη”… η κοπέλα. “Σταυραετός” – “ψηλό κυπαρίσσι” ή “ορμητικός ποταμός”… ο νέος.
Θαυμάζω απεριόριστα τους στίχους και τις μελωδίες που εμπνεύστηκαν απλοί συνάνθρωποί μας και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας την ομορφιά αυτών των τραγουδιών που συγκέντρωσα: διαφορετικά για κάθε εποχή του χρόνου, για κάθε περίσταση, για κάθε περιοχή. Θέλησα να σας θυμίσω ότι τότε οι άνθρωποι αγαπούσαν και σέβονταν τη φύση και το περιβάλλον.
Δόμνα
————–
Η αγάπη για τη φύση
Το γενικό αίσθημα για τη φύση και η αντίληψη για την ωραιότητά της, όπως τουλάχιστον απαντάται στα δημοτικά τραγούδια, δεν πρέπει να συγχέεται με το σχετικό ενδιαφέρον των λογίων συγγραφέων και ποιητών της Δύσης ούτε με τον τρόπο που εκφράζεται στα έργα τους. Η λατρεία της φύσης. π.χ. στους ρομαντικούς ποιητές, είναι γέννημα διαμαρτυρίας – αντίδρασης της ψυχής απέναντι στη στενάχωρη και πολυτάραχη ζωής της πόλης, αλλά και έκφραση αποστροφής προς τους ρυθμούς αυτής της ζωής. Στο σύνολό της η νεότερη φυσιολατρία είναι πάθος και νοσταλγία για μια ελεύθερη φυσική ζωή και αναγνώριση του φυσικού ωραίου.
Η λαϊκή ωστόσο φυσιολατρία των δημοτικών τραγουδιών έχει άλλη αφετηρία και άλλο περιεχόμενο. Το αίσθημα της φύσης στον άνθρωπο της παραδοσιακής κοινωνίας της υπαίθρου είναι έντονο και ζωηρό, κυρίως όμως πιο βαθύ και πιο αληθινό από κάθε ρομαντική νοσταλγία. Αποτελεί απαύγασμα της καθημερινής εμπειρίας μέσα στην απεριόριστη φύση, αβίαστη και θαυμαστή, συχνά, έκφραση βιωμάτων, Το ότι η αγάπη για τη φύση δεν είναι καθόλου έκφραση ρομαντική αλλά γέννημα ζωής φαίνεται ιδιαιτέρως στα κλέφτικα της ηπειρωτικής Ελλάδας και στα ποιμενικά τραγούδια της Κρήτης και άλλων νησιών. Επιπλέον, μπορεί κανείς να το συμπεράνει κι από πολλούς άλλους παράγοντες, όπως για παράδειγμα, από τις αιτίες που δημιούργησαν τη γνωστή, από τα δημοτικά τραγούδια, απέχθεια ή και καταφρόνηση των ορεινών προς τον νοσηρό βίο της πεδιάδας.
Γιώργος Ε. Παπαδάκης
Presentation in English
Domna Samiou “Collection – Musical supervision”
Our people have turned everything into song: everything from landmark events to the little things that fill our lives – from birth to death, from lullaby to lament – and it’s natural that many songs are dedicated to LOVE.
Almost all these “love songs” are linked to Nature and its beaty.
In days gone by, Man worshipped Nature. Then we lost touch with the enviroment, we became greedy, and Nature came to be seen as an obstacle. And the result is destruction: forest fires, floods, erosion, climate change and other ecological disasters.
I wanted to share a set of songs, therefore, which could remind us of how people used love Nature and respect their enviroment as the most beautiful of all God’s creation: from “the moon that beams till morn” to “the orchard strewn with daises”, from “the lean, tall cypress” to “the riotous colours of a field of wild floewers” and – for those closest to our hearts – from “my plumed partridge”, “curly basil of mine” or “my blooming violet” (for her) to “an eagle” or “mountain torrent” (for him).
I collected these songs from all over the Greece. They span almost every occasion an every son. My admiration for those folk – our people – from Whom the songs come, knows the bounds.
Domna Samiou
—————
A love of Nature
The general feel for nature and the perception of its beauty, ata least in the form in which one comes across both in folk songs, should not be confused with the related interest of scholarly writers and poets in the West, and thw way in which this interest is expressed in their works. The cult of nature – in, for instance, the Romantic poets – in born of protest, of their souls’ reaction to the stresses and strains of city life, of their eversion to their everyday urban reality. The modern Romantic adoration of nature equates to a passion and a nostalgia for a free and nature life, to a recognition of the naturally beautiful.
Folk songs’ down -to- earth love a nature has a different starting point, a different mode of expression and different content. The feel for nature is strong and vital in traditional rural societes, but more importantly. it is also more profound and more real than any romantic nostalgia. An unforced and often admirable expression of real experiences, it stems from for everyday life lived amidst untrammeled nature. That this love of nature is born of life, and stands a million miles apart from romanticism, is especially clear in the Kleftika (brigands’ songs) of mainland Greece, and in the shepherds’ songs of Crete and other islands. But is is clear, too, in so much else in the root causes, for instance, of mountain dwellers’ dislike and even contempt for morbidity of life on plains so familiar from folk songs.
Giorgos E. Papadakis