Προετοιμασίες για το πλαίσιο για τη βιοποικιλότητα μετά το 2020 και μέχρι το 2050 | Μία πρώτη αξιολόγηση της δεκαετίας 2011-2020..

Στις 12 Ιουλίου 2021 παρουσιάστηκε από τον  ΟΗΕ το πρώτο  σχέδιο για το παγκόσμιο πλαίσιο για τη βιοποικιλότητα μετά το 2020.

THE POST-2020 GLOBAL BIODIVERSITY FRAMEWORK

Το σχέδιο περιγράφει τους Παγκόσμιους στόχους για την προστασία της παγκόσμιας βιοποικιλότητας της ερχόμενης δεκαετίας 2021 -2030 αλλά οι ορίζοντές του φτάνουν μέχρι το 2050 –  Το όραμα μέχρι το 2050 περιγράφεται «Ζώντας σε αρμονία με τη φύση»/ “Living in harmony with nature”

Σύμφωνα με το σχέδιο, οι στόχοι για την παγκόσμια  βιοποικιλότητα σχετίζονται με τους 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΣ/ AGENDA 2030. (C. Relationship with 2030 Agenda for Sustainable Development)

Αν και δεν υπάρχει μια αναλυτική παρουσίαση για τα αποτελέσματα των στόχων της προηγούμενης δεκαετίας, 2011 – 2020, στην αρχή του σχεδίου διαπιστώνεται ότι:

“Η βιοποικιλότητα, και τα οφέλη που παρέχει, είναι θεμελιώδη για την ανθρώπινη ευημερία και έναν υγιή πλανήτη. Παρά τις συνεχείς προσπάθειες, η βιοποικιλότητα επιδεινώνεται παγκοσμίως και αυτή η μείωση προβλέπεται να συνεχιστεί ή να επιδεινωθεί σε επιχειρησιακά σενάρια ως συνήθως. Το παγκόσμιο πλαίσιο βιοποικιλότητας μετά το 2020 βασίζεται στο Στρατηγικό σχέδιο για τη βιοποικιλότητα 2011-2020 και καθορίζει ένα φιλόδοξο σχέδιο για την εφαρμογή ευρείας βάσης δράσεων για να μετασηματίσι στις σχέσεις της κοινωνίας με τη βιοποικιλότητα και να διασφαλίσει ότι, έως το 2050, το κοινό όραμα της “ζωής σε αρμονία με τη φύση” θα εκπληρωθεί. (Background A). [ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της προηγούμενης δεκαετίας υπάρχει αναφορά των ΦτΦ παρακάτω]

“Το πλαίσιο βασίζεται σε μια θεωρία αλλαγής  που αναγνωρίζει ότι απαιτείται μια επείγουσα πολιτική  δράση σε παγκόσμιο, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο για τη μετατροπή οικονομικών, κοινωνικών και χρηματοοικονομικών μοντέλων για να σταθεροποιηθούν  ότι οι τάσεις που έχουν επιδεινώσει την απώλεια της βιοποικιλότητας θα σταθεροποιηθούν τα επόμενα 10 χρόνια (έως το 2030) και στη συνέχεια θα επιτρέψουν για την ανάκαμψη των φυσικών οικοσυστημάτων τα επόμενα 20 χρόνια, με καθαρές βελτιώσεις έως το 2050 να επιτευχθούν το όραμα της Συνέλευσης «να ζει σε αρμονία με τη φύση έως το 2050». (D. Theory of change)

Το πλαίσιο βάζει τέσσερα ορόσημα μέχρι το 2050 και είκοσι ένα στόχους για τη δεκαετία 2021 – 2030.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει οι κοινωνικός “Στόχος 9: Εξασφαλίστε οφέλη, συμπεριλαμβανομένης της διατροφής, της επισιτιστικής ασφάλειας, των φαρμάκων και των μέσων διαβίωσης για τους ανθρώπους ειδικά για τους πιο ευάλωτους μέσω της βιώσιμης διαχείρισης των άγριων χερσαίων, γλυκών υδάτων και θαλάσσιων ειδών και προστασία της συνήθης αειφόρου χρήσης από αυτόχθονες πληθυσμούς και τοπικές κοινότητες.”

Μία πρώτη αξιολόγηση της δεκαετίας 2011-2020

Σύμφωνα με το νέο “Πλαίσιο για τη βιοποικιλότητα μετά το 2020 και μέχρι το 2050” διατυπώνεται το γενικό συμπέρασμα ότι “Παρά τις συνεχείς προσπάθειες, η βιοποικιλότητα επιδεινώνεται παγκοσμίως και αυτή η μείωση προβλέπεται να συνεχιστεί ή να επιδεινωθεί σε επιχειρησιακά σενάρια ως συνήθως.”  Ωστόσο δεν υπάρχει αναλυτική παρουσίαση και αξιολόγηση των στόχων, οι οποίοι θα έπρεπε να είχαν δρομολογηθεί και να είχαν πιαστεί μέχρι τέλος του 2020.

Παρόλα αυτά υπάρχει η 5η έκθεση Global Biodiversity Outlook 5 που δημοσιεύτηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2020 μεταξύ των άλλων αναφέρεται ότι “6 μόνο στόχοι απο τους 20 της δεκαετίας, 2010 – 2020, πιάστηκαν “εν μέρει”. [ΕΔΩ]

Η επιδείνωση της βιοποικιλότητας, που σχετίζεται και με την κλιματική κρίση, δεν πρόκειται να ανασχεθεί  μόνο με τα Διεθνή Πρωτόκολλα και Συμφωνίες, τις οποίες εύκολα υπογράφουν οι εθνικές κυβερνήσεις. Χρειάζονται αλλαγές πολιτικών σε όλα τα επίπεδα και η συμμετοχή της Κοινωνίας των Πολιτών, η οποία καλείται να λειτουργήσει ως επισπεύδων και ως ελεγκτής των εθνικών κυβερνήσεων και διακυβερνητικών ενώσεων (Ε.Ε.).

Ιδιαίτερα για τις χώρες της Ε.Ε. αποτελεί σημαντική κατάκτηση η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με την οποία ζητά την “υποχρεωτική προστασία άγριας ζωής και ανθρώπων” [ΕΔΩ]. “Χρειαζόμαστε μια «συμφωνία του Παρισιού» κι έναν νόμο της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα ώστε να διασφαλιστεί η αποκατάσταση, η ανθεκτικότητα και η επαρκής προστασία των οικοσυστημάτων ως το 2050.”

[ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ ΕΔΩ]